Specjalizacja z MR

DLACZEGO MEDYCYNA RODZINNA?

 

W roku 2002 Europejski Oddział Światowej Organizacji Lekarzy Rodzinnych (WONCA Europe), którego pełnoprawnym członkiem od 1996 roku jest Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce, przyjął nową definicję dyscypliny jaką jest medycyna rodzinna. Precyzuje ona 6 kluczowych kompetencji, które powinien posiadać każdy lekarz rodzinny w Europie i 3 szczególne uwarunkowania, określające możliwość ich wykorzystania w realiach rutynowej praktyki. Obrazowo przedstawione zostały w postaci drzewa, którego konary stanowią kompetencje, a korzenie warunki ich implementacji.

 

Kompetencje:

 

  1. Sprawowanie opieki podstawowej
  2. Opieka ukierunkowana na pacjenta
  3. Specyfika rozwiązywania problemów
  4. Orientacja na społeczność lokalną
  5. Podejście wszechstronne
  6. Podejście holistyczne

 

Warunki implementacji

 

  1. Kontekst Profesjonalny
  2. Osobista Postawa
  3. Dowody Naukowe

SEPCJALIZACJA Z MEDYCYNY RODZINNEJ

 

Celem kształcenia specjalizacyjnego jest przygotowanie kompetentnych lekarzy rodzinnych, zdolnych zapewnić podstawową, ciągłą i całościową opiekę medyczną zarówno poszczególnym osobom, rodzinom, jak i danej społeczności lokalnej.

Oczekuje się, że w dążeniu do osiągnięcia tego celu, lekarz w trakcie specjalizacji opanuje pełen zakres wymaganej wiedzy medycznej oraz nabędzie niezbędnej biegłości w zakresie wymaganych umiejętności praktycznych, nakreślonych przez program specjalizacji.

Celem studiów specjalizacyjnych jest także doskonalenie osobowości specjalizującego się lekarza, kształtowanie postaw etycznych oraz wypracowanie obowiązku ciągłego samokształcenia, poszerzania i pogłębiania wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych, wprowadzania nowych osiągnięć do praktyki lekarskiej i dzielenia się swoim doświadczeniem zawodowym poprzez publikacje i udział w konferencjach medycznych.

 

Po uzyskaniu kształcenia specjalizacyjnego lekarz rodzinny powinien posiadać szczególne kwalifikacje w zakresie:

 

  1. zarządzania praktyka lekarska, a w szczególności:
    1. zdrowiem i chorobą,
    2. zarządzania kontaktem z pacjentem,
    3. współpracy z innymi lekarzami rodzinnymi, koordynowania współpracy z personelem praktyki oraz ze specjalistami innych dziedzin, prowadzącej do efektywnej i odpowiedniej opieki medycznej wspierającej pacjentów,
    4. tworzenia i wdrażania programów poprawy jakości opieki nad pacjentem;
  2. podmiotowego podejścia do pacjenta - podejścia skoncentrowanego na osobie, a w szczególności zapewnienia ciągłości opieki medycznej determinowanej potrzebami pacjenta;
  3. rozwiązywania specyficznych problemów, tj:
    1. stosowania określonego procesu podejmowania decyzji determinowanego powszechnością choroby w populacji, bądź jej indywidualnym charakterem,
    2. stworzenia warunków, które umożliwiają szybkie i nieskomplikowane rozwiązanie oraz nagłą interwencję, jeżeli to konieczne,
    3. prowadzenia ostrych i przewlekłych problemów zdrowotnych pacjenta,
  4. promowania zdrowia i wprowadzania programów promocyjnych oraz określonych strategii prewencyjnych,
  5. prowadzenia ochrony zdrowia w określonej społeczności, a w szczególności kojarzeniu potrzeb zdrowotnych poszczególnych pacjentów z potrzebami zdrowotnymi populacji objętej opieką lekarza rodzinnego, z uwzględnieniem dostępnych środków;
  6. holistycznego podejścia do pacjenta, obejmującego obszar biopsychospołeczny, wymiar kulturowy, egzystencjonalny i duchowy;
  7. świadomego korzystania z osiągnięć medycyny opartej na dowodach, krytycznej oceny literatury oraz prowadzenia badań naukowych we własnej praktyce.

 

Po ukończeniu kształcenia specjalizacyjnego lekarz rodzinny będzie uprawniony do:
 
  1. samodzielnego prowadzenia praktyki lekarskiej, zawierania umów na świadczenia zdrowotne, samodzielnego wykonywania świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki, terapii, prewencji, promocji i rehabilitacji, opiniowania i orzekania o stanie zdrowia, zdolności do pracy w przypadku pracowników zatrudnionych na stanowiskach bez oddziaływania czynników szkodliwych;
  2. szkolenia w zakresie medycyny rodzinnej;
  3. organizowania i nadzorowania pracy średniego personelu medycznego;
  4. pełnienia funkcji kierowniczych w zakładach opieki zdrowotnej (publicznych i niepublicznych), w organach administracji rządowej i samorządowej i w jednostkach im podległych;
  5. dokonywania ekspertyz w zakresie ochrony zdrowia;
  6. prowadzenia i koordynowania prac zespołu podstawowej opieki zdrowotnej;
  7. inicjowania działań samorządu lokalnego w zakresie ochrony zdrowia;
  8. nadzoru i współudziału w szkoleniu personelu średniego;
  9. podejmowania specjalizacji szczegółowych;
  10. prowadzenia badań naukowych i rozwoju naukowego.

 

Lekarz specjalizujący się będzie rozwijał pożądane cechy osobowości, takie jak:

 

  1. kierowanie się w swoich działaniach nadrzędną zasadą dobra chorego;
  2. respektowanie społecznie akceptowanego systemu wartości;
  3. umiejętność podejmowania decyzji oraz odpowiedzialność za postępowanie swoje i podległych pracowników;
  4. umiejętność właściwej organizacji pracy własnej i współpracowników;
  5. umiejętność stworzenia dobrych relacji z pacjentem i jego rodziną, a zwłaszcza właściwej komunikacji i sposobu informowania o postępowaniu lekarskim.

DEFINICJE

 
Medycyna rodzinna jako dyscyplina i specjalność

 

Medycyna rodzinna jest dyscypliną akademicką i naukową, a także specjalnością medyczną, z własną treścią edukacyjną, badaniami naukowymi, bazą potwierdzonych danych i aktywnością kliniczną, ukierunkowaną na opiekę podstawową.

 

Medycyna rodzinna – charakterystyka dyscypliny

 

  1. W normalnej sytuacji jest punktem pierwszego kontaktu z systemem opieki zdrowotnej, zapewniając korzystającym z niego otwartą i nielimitowaną dostępność, zajmując się wszystkimi problemami zdrowotnymi, niezależnie od wieku, płci oraz jakichkolwiek innych cech osoby, której problem dotyczy.
  2. W efektywny sposób wykorzystuje zasoby opieki zdrowotnej poprzez koordynowanie opieki, współpracę z przedstawicielami innych zawodów opieki podstawowej oraz współdziałanie z innymi specjalnościami, przyjmując w razie potrzeby rolę adwokata pacjenta.
  3. Rozwija personalne podejście, zorientowane na jednostkę, jej rodzinę i środowisko.
  4. Cechuje się unikalnym procesem konsultacji, który poprzez efektywne komunikowanie się lekarza z pacjentem z czasem buduje ich związek.
  5. Odpowiada za zapewnianie długotrwałej ciągłości opieki, determinowanej przez potrzeby pacjenta.
  6. Posiada swoisty proces podejmowania decyzji, determinowany częstością występowania choroby i zapadalności na nią w lokalnej społeczności.
  7. Zajmuje się równocześnie zarówno ostrymi, jak i przewlekłymi problemami zdrowotnymi poszczególnych pacjentów.
  8. Zajmuje się chorobą, w niezróżnicowanym, wczesnym stadium rozwoju, mogącą wymagać pilnej interwencji.
  9. Promuje zarówno zdrowie, jak i dobre samopoczucie, poprzez odpowiednią i efektywną interwencję.
  10. W szczególny sposób odpowiada za zdrowie lokalnej społeczności.
  11. Zajmuje się problemami zdrowotnymi w ich wymiarze fizycznym, psycho- logicznym, społecznym, kulturowym i egzystencjalnym.

 

Lekarz rodzinny – charakterystyka specjalności

 

Lekarze rodzinni są to lekarze specjaliści, przeszkoleni zgodnie z pryncypiami medycyny rodzinnej. Są lekarzami osobistymi, w pierwszym rzędzie odpowiedzialnymi za zapewnienie każdej potrzebującej opieki medycznej jednostce, opieki całościowej i ciągłej, niezależnie od wieku, płci i rodzaju choroby tej jednostki.

Sprawują opiekę nad jednostkami w kontekście ich rodzin, lokalnej społeczności i zaplecza kulturowego, zawsze respektując autonomię swoich pacjentów. Uznają również swoją zawodową odpowiedzialność przed lokalną społecznością. Negocjując ze swoimi pacjentami plany postępowania włączają w nie czynniki fizyczne, psychologiczne, społeczne, kulturowe i egzystencjalne, wykorzystując wiedzę i zaufanie zrodzone z częstych kontaktów. Lekarze rodzinni odgrywają swoją zawodową rolę poprzez promowanie zdrowia, zapobieganie chorobie oraz zapewnienie leczenia, opieki oraz opieki terminalnej.

Realizują to bezpośrednio, albo poprzez świadczenia innych, według potrzeb zdrowotnych i zasobów dostępnych w lokalnej społeczności, której służą, asystując pacjentom w razie konieczności w dostępie do tych świadczeń. Muszą podejmować odpowiedzialność za rozwijanie i zachowywanie swoich umiejętności, osobistego zrównoważenia oraz wartości, jako podstawy do efektywnej i bezpiecznej opieki nad pacjentami.

PAŃSTWOWY EGZAMIN SPECJALIZACYJNY (PES)

 

PES odbywa się dwa razy w roku: w sesji wiosennej i sesji jesiennej. Informacje o terminach w poszczególnych sesjach można znaleźć na stronach internetowych Centrum Egzaminów Medycznych.

 

Egzamin składa się z dwóch etapów:

 

  1. Egzamin testowy, którego termin jest każdorazowo ogłaszany na stronie internetowej CEM. Tam też można znaleźć szczegółowe informacje o wynikach egzaminu testowego.
  2. Egzamin ustny - o terminie i miejscu egzaminów ustnych lekarze są informowani przez CEM pisemnie na 14 dni przed terminem.
Załączniki 1 plik(i)